Matthias svarar fyrir sig

Sælir félagar

Nú undanfarið hefur stigmagnast sá þrýstingur að menn gefi upp sitt sanna sjálf.  Vil ég mótmæla því enda sé ég ekki tilganginn.  Af hverju má ekki vera mystík og dulúð í lífinu.  Af hverju má ekki vera gleði og gaman?  Hugsið til baka þegar þið voruð ungir hjartahreinir drengir þar sem áhyggjur og álag hversdagsleikans herjaði á hina fullorðnu en ekki lítil og saklaus börnin.  Þið sátuð á aðfangadag og biðuð eftir að fá að opna jólagjafirnar.  Hversu gaman hefði verið að fá að vita hvað í pökkunum var áður en þeir voru opnaðir?  Málið er að við þurfum ekki að vita allt til að njóta hlutanna í kringum okkur.  Undirrituðum finnst til dæmis bjór yndislega góður þó ég viti í raun ekkert um bjórgerð eða hverjir framleiða hann á annað borð. 

Mergur málsins er sá að það slasast enginn eða verður sár á mínum skrifum.  Menn eru yfirleitt ekki nafngreindir en ef svo er þá er það á léttum nótum þannig að engum ætti að sárna.

Mitt sanna sjálf verður upplýst á endanum en menn verða bara að bíða þangað til eftir mat til að opna gjafirnar sínar.

Vil ég hér hvetja menn að láta ekki undan þrýstingi og halda áfram að skrifa undir pennanöfnum sínum sýnist þeim svo.

Kveðja Matthias

Athugasemdir

[Arnar Bjarnason (IP-tala skráð) 2.5.2006 kl. 19:28]

rikki það komst upp um þig

[Trausti (IP-tala skráð) 2.5.2006 kl. 23:57]

Rikki eður ei, góður penni engu að síður :)